Մտքերը մաքրելն ամենադժվարն ա։ Էնքան դժվար ա, որ շատերը չեն էլ մտածում դրա մասին։ Պարզապես հույս ունեն, որ ոչ ոք երբեք չի իմանա։

Իմ նախընտրած հայկական ֆիլմը «Երկունքն» է։ Ալեքսանդր Մյասնիկյանը թողնելով բարձրագույն պաշտոնները բոլշևիկյան Ռուսաստանում, եկավ համաճարակների ու սովի մեջ կենաց-մահու կռիվ մղող Երկիր Նաիրի։

«Այս առակն էլ ասաց ոմանց, որոնք իրենք իրենցով պարծենում էին, թե արդար են, և արհամարհում էին ուրիշ շատերին։ «Երկու մարդ տաճար ելան աղոթքի կանգնելու. մեկը՝ փարիսեցի, մյուսը՝ մաքսավոր։ Փարիսեցին կանգնած էր մեկուսի և ինքն իրեն այս աղոթքն էր ասում. “Աստվա՛ծ իմ, շնորհակալ եմ քեզնից, որ ես նման չեմ ուրիշ մարդկանց, ինչպես հափշտակողները, անիրավներն ու շնացողները, և կամ ինչպես այս մաքսավորը։ Այլ շաբաթը երկու անգամ ծոմ եմ պահում և տասանորդ եմ տալիս իմ ամբողջ եկամտից”։ Իսկ մաքսավորը կանգնած էր մեկուսի և չէր իսկ կամենում իր աչքերը երկինք բարձրացնել, այլ ծեծում էր կուրծքը և ասում. “Աստվա՛ծ, ների՛ր ինձ՝ մեղավորիս”։ Ասում եմ ձեզ, սա՛ իջավ իր տունը արդարացած և ոչ թե մյուսը. որովհետև, ով բարձրացնում է իր անձը, կխոնարհվի, և ով խոնարհեցնում է իր անձը, կբարձրացվի»։ (Ղուկաս 18:9-14)

Երբ 1997 թվականի սեպտեմբերի 1-ին առաջին անգամ վախվորած ու մոլորված՝ հայտնվեցի ԵՊՀ իրավաբանական ֆակուլտետի կիսամութ միջանցքներում, առաջին մարդը, որ հանդիպեց, դեկան Գագիկ Ղազինյանն էր։ Նա իրեն բնորոշ կարճ ու հատու ձևով բարկացավ ուշանալու համար ու ցույց տվեց լսարանը։ «Իրավաբանը պարտավոր է լինել կարգապահ», - սա՛ էր նրա առաջին հորդորը։

Եթե մեկն իր կամ իր քաղաքական թիմի կողմից իշխանության կորուստը կամ իշխանությունից հեռանալը համարում է ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅԱՆ արդյունք, ապա ակամա ընդունում է, որ իր կամ իր քաղաքական թիմի վարած ներքին և արտաքին քաղաքականությունը կամ այդ քաղաքականությունը վարելու գործիքակազմը մերժելի են եղել հասարակության լայն շրջանակների համար...

Երեսուն տարուց ավելի ձգվող քաղաքագիտական դիսկուրս կա. բանավեճի և գաղափարականացված տարբեր դիրքորոշումների կենտրոնում փլուզված երկբևեռ աշխարհակարգից հետո ձևավորված նոր միջազգային հարաբերությունների համակարգի բնութագրումն է...

Մեր արյունից ոչ ոք չունի։ Աշխարհի բնակչության 85%-ը պատկանում ա ռեզուս-դրական, 15%-ը՝ ռեզուս-բացասական խմբին, մենակ մենք՝ հայերս ենք պատկանում ռեզուս-ողբերգական խմբին։ Ամեն մեկիս մի կյանքափեշ պատմական վիշտ ա բաժին ընկել, որ մինչև մահ շալակած տանում ենք, հետո դնում ենք մեր երեխեքի ուսերին՝ որպես թանկարժեք ժառանգություն, իսկ ինքներս թեթևացած՝ ընկղմվում ենք մեր վշտաբորբոք պատմության մեջ ու չքանում մոռացության խորխորատում։ Մեր ժամանակի միավորը լացն ա՝ լացն անց քսան րոպե, լացից տասնհինգ պակաս, իսկ հանգստի վիճակը՝ կարոտը։ Մի անձին բաժին ընկնող արցունքաբեր կարոտի քանակությամբ առաջին տեղն ենք գրավում աշխարհի բոլոր ազգերի մեջ։ Իսկ կարոտն ի՞նչ ա՝ վիրավոր սեր։ Հա՛, մեր սերն էլ ա վիրավոր։ Իսկ մեր ատելությունը տեղով վերք ա՝ բաց, արյունահոս վերք, որ ուտում ա մեզ։

Ինչպես տեղեկացնում է 168.am-ը, Միջազգային իրավական հարցերով ներկայացուցչի գրեթե ողջ գրասենյակը՝ Եղիշե Կիրակոսյանի գլխավորությամբ, աշխատանքից ազատման դիմում է գրել: Պատճառը, ինչպես և ակնկալվում էր, Ադրբեջանի հերթական պահանջը, այն է՝ միջազգային դատական ատյաններից Ադրբեջանի դեմ Հայաստանի ներկայացրած հարցերի հետկանչի ուլտիմատումն է:

Ովքե՞ր են փողոցները չափչփող այս նեոբոլշևիկները: Ավելի ճիշտ, ինչպես իրենց ցուցադրած պաստառներն են վկայում՝ «հեղափոխության պահապանները»: Ո՞ր հեղափոխության: Է՛ն, որ սկուտեղի վրա, ծիածանագույն ժապավեններով փաթաթած հանձնեցին Նիկոլի՞ն...

Սիմոնյան Ալենի նման ոչնչությունը հերթական սկանդալային հայտարարությունն է, արել, որը կարելի է ասել չարժանացավ ուշադրության։ «Եթե ես գերի ընկնեմ, կամ ինքնաթիռում լինեմ, և հարց լինի Հայաստանի գոյության, խփեք այդ ինքնաթիռը՝ վայրկյան անգամ չմտածելով»-ասել է նա։